Martha

IV.

Daarna was de winter weer gekomen, eentoonig opstaand tegen de zonnende herinnering van den voorbijen zomer, donker, somber voortloomend in langsame treuring. De mooie dagen die zij buiten was geweest lagen in verre neveling, vreemd voorkomend in haar mat-gaande gedachten met onwaar verbeelden.

En als waren die dagen er niet geweest zoo leefde ze wêer eenzaam voort vèr buiten de ge-woontesleur van het huishouden, sleepend den gedwongen omgang met haar tante in een moe-deloose onverschilligheid van haar voelen.

De eerste dagen na haar terugkomst had ze geprobeerd anders tegen haar te zijn als vroeger, navredend de hoogdragende betering die gezongen had door haar gemoed, maar na korten tijd had zij wêer tegenover haar gestaan als te voren, machteloos zich te buigen onder de prikkelende, tril-zenuwende drift die telkens -opwakkerde in haar lichaam. En daarna had ze een diepduwende moêheid voelen slapen op haar krachten, loopend onder de sarstem van haar tante in een lui-doffende, gelijke denkeloosheid.