Gedichten van Jehuda Halevi (Nederlandse vertaling S. Pinkhof)

mogen ais waarschuwing dienen om voorzichtig te zijn
met het veroordeelen van een kunstvorm, die zoo weinig
geïnspireerd.... lijkt.

Uit Jehoeda Halevi's minneliederen heb ik hier

en daar iets overgenomen. Ze zijn warm als de Anda«
lnsische lucht, vol zonnebrand of maanlichtsdroomen.
Soms zijn ze een en ai elementaire vreugde van den min«
naar, om de schoonheid en de liefde van zijn geliefde.
Soms brengt de wrange smart den teleurgestelde tot een
ironie, waarin de liefde en de bewondering voor het meisje
toch niet tot zwijgen kan worden gebracht. Is het niet merke
waardig dat er liedjes bij zijn, die rechtstreeks Heine's
„Junge Leiden" konden hebben geïnspireerd? Al weten
wij dan, dat Heine voor zijn „Leiden" wel een eigen reden
had, en eerst later (in zijn Berlijnschen tijd) met de
SpaanschcJoodsche literatuur kennis maakte.

En soo naderen wij meer Jehoeda Halevi's g r o o t e
kunst. Ik had mij voorgenomen, deze zoo goed mogelijk
te laten spreken in de vertaling, en dus met slechts weinig
woorden in te leiden.

De verzamelaars hebben haar achteraf gaarne inge«
deeld in religieuze en algemeene lyriek. De dichter heeft
geen „Middellandsche Zeescyclus" gemaakt, of geen
„Boek der WijaZangen", al kunnen wij die thans uit zijn
werk samenstellen. Alles ontstond bij gedeelten, in den
loop van zijn bewogen leven. En mocht gij de behoefte
hebben, u bij het lezen van een mooi gedicht iets concreets
voor te stellen, dan doet ge misschien het beste, te denken
aan wat ik hierboven in het kort schetste als zijn levens»
loop en wereldbeschouwing. Ook zijn wereldbeschouwing
was iets concreets, want hij maakte haar in zijn leven
waar. En zijn persoonlijkheid was zoo alzijdig gevoelig
en toch zóó vol wilskracht, dat hij kon ervaren en tegelijk
vertolken: De groote tragiek en de blijde grootheid van

t?