Japanse Verzen

XXVI.

Nog staat als ster, di — langsaam neergedaald — Voor voetstuk zich tot lotusbloem vergrote *)

In tempels, waar zijn stengel neerspiraalt En heft — de blote borst van ’t kleed omvloten — De Roetsoe, *) wiens gelaat Nirwana ⁸) straalt.

’t Schijnt, zo zijn oogen zalig staan gesloten — Of ’t wimperpaar van Licht toch word doorschoten, Hij als in droom zijn goddelik Woord herhaalt Met breed gebaar. Nog steeds bij ’t gongen-gonzen Stroomt ’t volk door torii’s *) in de tempels, knielt Het hoofd ter aard’ door handgebrei geschoord Of smeekt de handen stijf op met de bonzen ⁵) En mompelt beden als door srik bezield Of ’t donderen van het Rad der Karma ®) hoort.