Wereldbouw

7

struggle for life niet meer van den Oer»Mens, maar van den Cultuur*Mens tastte Darwin in het duister, omdat hem één zaak ontging: dat in de Natuur de natuurlik sterksten, in de Maatschappij de maatschappelik*sterksten zegevieren. Wat betreft de teorie van Darwin ben ik door The Secret Doctrine tot de conclusie gekomen, dat er voor den Mens weinig van waar is en dat ik de afstamming van den Mens van een aapachtig wezen als een waan beschouw. Ten zeerste ben ik geneigd aan te nemen, dat de mensch* apen afstammen indirect van ontaarde mensen van het Derde Wortelras en een uitgestorven zoogdiersoort (zie De Geh. Leer II, p. 8é2 e. a.) en direct van die Atlantieërs, die weer met de afstammelingen, de bastaarden van deze Lemurieërs en deze miocene zoogdieren zich vermenig* vuldigden.

Die strijd is vervormd in de twede helft van de XIX« Eew in Marx’ teorie, door welke Hegel’s zelfbewustwor* ding van den Wereldgeest in de Mensheid word verklaard te zijn: de ontwikkeling van ’s mensen eigen bewustwor* ding evenwijdig aan en gevolg van steeds beter produksie* wijzen door de stijgende macht van de Mensheid over de krachten der Natuur en der Maatschappij.

En de Wetenschap van de XXe Eew zal de teorieën van Marx en Darwin in verband met de verschijnselen der erfelikheid — die verklaren de z.g. toorn Gods — en in verband met de toenemende fysiese en economiese onaf* hankelikheid van den Mens zó ver doorvoeren, dat daar* mee vervalt de kerkelike, ekonomiese en politieke Gratie Gods, en hem leiden naar een wereld, waar hij zal staan tegenover de goddelike macht niet meer als een Kind, maar gelijk Ibsen’s „Brandt” het al wilde: als een Man.

De politieke Gratie Gods, voor zover die niet samenhangt