Schimmenspel (filmdagboek)

schuchter zonnetje, haast te verlegen om zich te vertonen na wat de regen de afgelopen week heeft gepresteerd.

Ik heb 'gesolliciteerd' om te kunnen helpen in de bibliotheek, in de plaats van een ander die zaterdag naar huis is gegaan, maar heb nul op het rekest gekregen. Kennelijk moet ik geïsoleerd blijven, als een besmettelijke zieke in quarantaine. We maken van de nood een deugd, vandaag een gezellig boek gelezen: Kinderen van de Aartsbisschop, van Norman Collins. De intrige heeft niet veel om het lijf, maar de beschrijving van het leven in een weeshuis is zo levendig, dat van de kinderen zo gevoelig, en dat van een super-christelijke leiding zo scherp en geestig, dat het lezen een genoegen is. Even mijn tafeltje verplaatsen. Dan schijnt de zon in mijn cel waar ik van wil profiteren.

De verhoren zijn de enige 'afleiding', hoe afschuwelijk ik ze ook vind. Het ene belastende document na het andere wordt je voorgelegd, en maar blijven ontkennen. Gisteren, op het hoofdbureau, moest ik even naar de wc. De commissaris stond angstig voor de deur te wachten op het einde van mijn plasje, zogezegd, en inderdaad had ik me met veel moeite door het wc-raampje kunnen wringen. 'Bent u bang dat ik zal vluchten?' vroeg ik hem spottend. Hij reageerde enigszins verlegen. Om hem gerust te stellen voegde ik eraan toe: 'Dacht u werkelijk dat ik mijn vriend in de steek zou laten, hem hier alleen de moeilijkheden laten opknappen?'

Of hij me wilde laten voelen wie de baas was weet ik niet, maar de volgende dag liet hij me verhoren in het bijzijn van mijn vriend. Het was een wanhopige toestand, en op een ogenblik zei mijn vriend, onverstaanbaar voor de rechercheur, tegen me: 'lis savent tout.'

De dag daarop, weer werd ik alleen verhoord, heb ik de hele schuld opgenomen, verpakt in een fantasieverhaal. De commissaris vond het prachtig. Tot mijn verbazing zei hij:

'Na de vakantie gaan we verder. Ik ga nu eerst drie weken naar Zwitserland.'

Uitstel, een maand uitstel, wie had dat kunnen dromen?

Word ik beloond voor mijn 'bekentenis?' Plotseling is mij toegestaan, in de bibliotheek te gaan werken, iets wat de directeur nooit heeft durven beslissen zonder voorkennis van de officier van justitie, de rechter-commissaris en de commissaris van recherche. Hoe dan ook, ik ben er geen slecht mens door geworden, want ik heb mijn vriend of vrienden op geen enkele manier belast.

De bibliothecaris is een aardige man. Bij elkaar is het een hele afleiding. Ik zit bij een raam te werken, kan in de verte de straat zien,

59