Schimmenspel (filmdagboek)

i8 maart Ben maandagavond in paniek thuisgekomen, durf niet mee naar Parijs. Wat heeft het voor zin, Michel te ontmoeten na wat er is gebeurd? Men zal het ook niet begrijpen, na Adiós Companeros. Eerst heb ik zitten kankeren, en nu is alles koek en ei. Want er naartoe gaan om een conflict uit te lokken is natuurlijk onzin, een ontmoeting heeft alleen maar zin als we ons voornemen het verleden te laten rusten, en ons te beperken tot de Algerijnse geschiedenis. Kennelijk vreet ik bij die gedachte te veel op, ergens moet die maagzweer toch op berusten. Destijds, 20 jaar geleden, had ik een longontsteking (twee zelfs) nodig om me aan de band met Michel te onttrekken. Mijn lichaam protesteerde, toen ik zelf nog niet nee durfde te zeggen.

Waarom durf ik niet in paniek te zijn? Heb ik dan liever een maagzweer ?

Ineens nam ik mij gisteravond voor: ik ga niet naar Parijs, en dat heb ik Rudolf in de volgende brief geschreven:

Amsterdam, 15 maart 1982 Beste Rudolf,

even een brief die je misschien enigszins zal teleurstellen, maar waar ik diep over heb nagedacht. Het is natuurlijk moeilijk vast te stellen door welke spanningen precies een maagzweertje ontstaat. Maar ik ben ervan overtuigd dat een reis naar Frankrijk om Michel Raptis te ontmoeten — zoals jij voorstelt — de spanning tot het uiterste zou opvoeren.

Het was het verstandigste geweest als ik dit meteen had gezegd, maar ik zag het zelf nog niet zo duidelijk; ik voel het nu evenwel des te pijnlijker. Daarom is het verstandiger een stap terug te doen en een ontmoeting mijnerzijds met Michel Raptis te schrappen. Er is veel te veel gebeurd.

Het zou óf verwijten regenen, óf we zouden de diplomaat uithangen. Het is met het oog op de film wellicht goed elkaar over dit punt nog te spreken, maar om geen tijd te verliezen, schrijf ik dit vast. Hartelijke groeten: Sal.

Hij zal wel teleurgesteld zijn. Eerst maakte ik bezwaar tegen Latijns-Amerika, nu ga ik niet mee naar Frankrijk. Maar ik ga mijn gevoelens niet uit de weg. Desnoods geen film.

Was vandaag naar de huisarts. Het is iets beter met de maagzweer, ik krijg 'aflopende' tabletten. Gisteren had ik nog het gevoel dat ik zou ontploffen.

35