Day moest lezen waarin deze begenadigde Amerikaanse schrijver de i mei-viering in het New York van 1919 gebruikt als een welkom ingrediënt voor een rake beschrijving van de feestvierende bourgeoisie. Opgehitste dronken soldaten, net losgelaten uit de Eerste Wereldoorlog, slaan het redactielokaaltje van een revolutionaire krant in elkaar. Het leek me goed dat Sal eens las hoe een burgerlijk schrijver, een van de 'anderen' de wereld zag. Ik wilde niet uitsluiten dat Sals blik op de wereld wat beperkt was, enigszins vervormd door zijn werk voor de Vierde.
Dat boek gaf ik hem jaren vóórdat hij besloot schrijver te worden. Ik heb van Sal nooit een reactie gehad. Ik weet nog niet of hij The Diamond as Big as the Ritz nu heeft gelezen.
Maar ik zoek daar niets achter.
Ik heb ook niet de illusie hem tot het schrijverschap te hebben aangezet. Ware dat zo, ik zou geen wroeging hebben.
Igor Cornelissen Zwolle, september 1982
11