Brand in Mokum

had ze de zaadjes geplant, om te ontdekken dat zij niet tot leven kwamen omdat zij niet waren bevrucht. Verdrietig had zij een vergelijking gemaakt met haar eigen huwelijk.

Jeltje gaapte zo diep dat de tranen haar in de ogen kwamen. Gelukkig dat Jules er niet bij was, hij raakte geïrriteerd door elke geeuw. Als hij het zelf deed, had hij meteen allerlei klachten bij de hand. Dat hij zo hard had moeten werken. Dat hij niet kon slapen... Ja, daar kwam het door, zij had zélf de halve nacht wakker gelegen. Wat zij tegenwoordig al niet droomde. Dat gedoe met die lijst had haar volkomen door elkaar geschud, geschokt zou je kunnen zeggen. De grootste onzin was het dat ze op zolder zo'n lijst zouden hebben gevonden, met aantekeningen van een advocaat. Hoe haalden ze het in hun malle kop. Jeltje ging op de stoel staan om de hangplant water te geven, die zij ongewild opzij duwde, maar toen zij zich er naar toe boog viel ze van de stoel.

Geschrokken door de val bleef Jeltje op de grond liggen. Zij krabbelde voorzichtig overeind. Kon haar romp nauwelijks buigen. Houterig liep zij naar de keuken. Doorzocht het medicijnkastje. Zij moest die oude pillen toch eens weggooien. Jules beweerde dat ze niet goed meer waren. Zonde was het wel. Het ziekenfonds betaalt het toch, beweerde hij. Zij zag niet in wat dat er mee te maken had. Geld is geld. De boel lag nooit op zijn plaats. Wat je zocht kwam altijd het laatste te voorschijn. En als je dacht: ik kijk eerst achterin, lag het juist pal voor je neus. Pas nadat zij het kastje voor de derde maal had leeggehaald,

97