Brand in Mokum

denken dat het iets vaags is, zo iets als lucht. Wij vergelijken het altijd met stroop, en als we een aantal mensen bij elkaar hebben doen we de stroop in een potje, en dan bespreken we hoe we het beste de meeste stroop uit het potje kunnen likken. Het lukt altijd als ze het niet door hebben, en daarom niet weten wat ze ertegen moeten doen. Wij willen geen kneusjes en geen zelfkneusjes zijn, wij zijn antikneu...' bij het uitspreken van de laatste letters begon hij te hoesten, verslikte zich, hief zijn handen omhoog, terwijl zijn vriend hem op de rug klopte.

'Wat doen jullie dan?' vroeg een jongen belangstellend.

'Nou, heel gewoon. De laatste tijd waren we schoorsteenvegers. We liepen een groot bedrijf binnen, met touwen om onze nek in onze werkplunje, en vroegen aan de portier de weg naar het dak. Daar gingen we dan wat rommelen, lieten het touw een eindje in de schoorsteen zakken, en riepen hoei, nog eens hoei, en na een kwartiertje gingen we naar beneden, vroegen naar de boekhouder, lieten hem een papiertje tekenen waarin stond dat wij de schoorsteen hadden geveegd. Met het papiertje gingen we naar de kassier, boden een kwitantie aan van tweehonderd piek, wat meer, wat minder, dat hing er van af, en je kon er donder op zeggen dat we in negen van de tien keer het geld ontvingen zonder dat er ooit een haan naar kraaide. Als ze niet meteen wilden betalen en verder gingen informeren, zeiden we haastig dat we een afspraak hadden en dat we nog terug zouden komen voor het geld. Alleen de laatste keer ging

93