Brand in Mokum

beneden zijn slag zou slaan. Het beste was de onnozele uit te hangen, misschien dat ze dan tippelden en hun geheim met een enkel woord prijsgaven. Zij stond op om koffie te zetten, een plak ontbijtkoek te snijden, er een laagje planteboter op te smeren, en zodra de mannen met hun huiszoeking klaar waren, ze de lekkernij aan te bieden. Vliegen vang je wel met stroop, en niet met azijn, had ze al van haar moeder geleerd.

'Let u vooral niet op de rommel,' verontschuldigde zij zich, wijzend op een fotoalbum dat geopend op tafel lag. 'Ik moest nog de vakantiefoto's inplakken.' Dat was waar, maar ook zonder dat karweitje haalde zij de foto's elke dag te voorschijn om naar Jules te kijken. Wat was hij een knappe man. Nu hij er niet bij was kon zij vrijuit fantaseren, hem de liefste woordjes toevoegen, hem op de meest geheime plekjes strelen zonder dat hij korzelig werd. Hij moest eens weten hoeveel zij van hem hield, van alles, niets uitgezonderd, en dat vond hij wel fijn, dat wist zij zeker, al was hij vroeger stijf opgevoed... zij had er wel voor gezorgd dat hij ontdooide, wat een vrouwenhand kan strelen komt vanzelf onder het ijs vandaan.

Zodra de mannen vertrokken waren, ging Jeltje naar zolder om te kijken of er iets bijzonders was gebeurd. Was Jules er nu maar om te vertellen wat zij verder moest doen. Nee, zij moest nu alleen handelen voor Jut en Jel samen. Jut en Jel, een dubbeltje per stel. Zij zou die vreemde mannen een dubbeltje per stel geven, en nog voor vier duiten erbij, en

74