Brand in Mokum

stiekem, de grootste lijntrekker is hij, maar je moet hem nu eens zien rennen, hij gaat zelfs voor zijn beurt, kun je nagaan...'

Vermoeid luisterde Jules, het hoofd plat op het kussen, naar Dirkje, zijn ogen gesloten, en elk woord drong tot hem door, nadreunend in zijn achterhoofd als een galmende luidspreker. Hij zag Koert Duiker-sloot met zijn magere hals, waarop een enorm strotte-hoofd zich heen en weer bewoog bij elke opmerking, zijn fletse blauwe ogen in een verstrakt gezicht, gedoopt in glimlach zodra hij je nodig had, om ineens zijn bovenlip schuin op te trekken en zijn tanden te laten zien. 'Hij duwt je gewoon opzij als de telefoon gaat,' herhaalde Dirkje, 'en weet je waarom? Omdat de tijdschrijver er was. Hij wil een goeie beurt maken, die mooie meneer, en ik had nog wel voorgesteld dat we allemaal een beetje kalmer aan zouden doen, dan raken ze in de war. Jij stelde altijd te veel vertrouwen in hem, jij wou nooit geloven dat hij stiekem briefjes naar de personeelschef stuurde. Kun je aannemen of niet, ik heb hem met mijn eigen ogen betrapt. Vorige week moest ik bij Van Nijenrode op personeelszaken zijn. Die wist iets over mijn man wat ik alleen aan Koert had verteld. Weet je waarom? Hij wil me zwart maken, dan kunnen ze me ook op die lijst zetten. Over jou heeft hij net zo goed gekletst. Jules werkt wel heel goed en nauwkeurig, maar vindt u ook niet dat hij te traag is? Kan je nagaan, dat vroeg Van Nijenrode aan mij, en toen ik wilde weten hoe hij daarbij kwam, voorzichtig vroeg ik het, hoor je, dat hij me niet door zou hebben,

47