Brand in Mokum

hoe het op het werk gaat. Jeltje antwoordde dat ik je vooral niet lastig mocht vallen met allerlei problemen, dat het in dat geval goed was dat ik om half twee naar je toe ging als ik tenminste snapte dat je pas geopereerd bent en nog niet veel kan verdragen. Ze dacht zeker dat ik niet weet wat het betekent, ik ben zelf twee jaar geleden geopereerd, gek hè, mijn grote teen was vastgegroeid aan de teen ernaast, en ik had er geen last van, maar ik dacht, kom, met een beetje goeie wil twee weken vrij, en als dokter Visioen meewerkt, je kan nooit weten hoe een koe een haas vangt, nou ja, bij wijze van spreken, en nu vergeet ik nog te vragen of je al een beetje opknapt. Ja toch zeker? Dom van me om zo iets te vergeten. Ik zit met mijn hersens ook helemaal bij wat er de laatste dagen op de afdeling is gebeurd. Dat zal ik je een andere keer vertellen, als je tenminste niet nieuwsgierig bent, maar kom, van Jeltje mocht het niet, die maakt zich veel te veel kopzorg, hè wat ben ik verkouden, even snuiten, heb ik net zoveel snot als hersens in mijn hoofd zeg je?, viezerd, dat meen je niet, dat weet ik heus wel hoor...'

De woordenstroom een ogenblik onderbrekend keek Dirkje Jules aandachtig aan met haar enigszins uitpuilende, bijziende ogen, stond op om haar mantel uit te trekken, gooide hem over een stoel van het bed ernaast, legde een momentje een hand op haar boezem, waarvan de lijnen zich duidelijk aftekenden buiten de diep uitgesneden blouse, kamde haar lichtblonde haren met een zwier alsof zij nog toilet moest maken, en greep toen met twee handen de stang van

45