Brand in Mokum

zijn eigen ballen te kijken?

'Ik weet het niet, dokter,' had Jules geantwoord.

'Als het bij u een normaal beeld is, maak ik me er niet druk over. De mensen zijn niet zo symmetrisch als ze zelf meestal denken. Maar als u er niet zeker van bent, mogen we geen risico nemen en zullen we tijdens de operatie ook die bal even weghalen.' Terwijl hij zo sprak maakte hij met zijn hand een beweging alsof hij een aardappel van een bord optilde.

'Moet dat per se, dokter?' had Jules met ingehouden stem gevraagd.

'Een kleinigheid, niet iets om ongerust over te zijn. We mogen de kans niet verwaarlozen dat het kwaadaardig is, en dan bent u nog verder van huis als het blijft zitten.'

Jules had het gevoel dat zijn strot zich vernauwde en aarzelend, naar woorden zoekend, vroeg hij: 'Blijf ik dan wel man, dokter?'

'Dacht je misschien dat je een vrouw werd?' plaagde de chirurg hem, en Jules herinnerde zich de tijd dat zijn moeder, als hij zich bezeerd had, hem troostte met de woorden dat het wel over zou gaan voordat hij een meisje werd. Er zat kennelijk niet anders op, en stoer had hij geantwoord: 'A la guerre comme a la guerre, dokter.'

Jeltje had zich er niet zo gemakkelijk bij neergelegd en Jules verweten dat hij een zacht eitje was. 'Zo een bek tegen mij als iets je niet naar de zin is, maar tegenover een dokter sta je met een mond vol tanden. Held...'

Jules had zich haar verwijt meer aangetrokken dan

34