Brand in Mokum

een harde stomp op de deur in de lange gang te geven en 'afknijpen' te roepen, totdat een keer die deur met schrik werd opengesmeten door het nichtje van de baas.

Terwijl hij met zijn gedachten nog in deze sferen vertoefde, kwam de chirurg, in witte jas korte mouwen, met grote stappen naar het bed van Jules. De hoofdverpleegster rende naast hem mee, een aantekenboek voor zich tegen haar buik. Toen zij Jules evenwel zo zag liggen, vroeg zij verbolgen of dit niet op een ander ogenblik had gekund, liep naar de gang om zuster Wietske te halen, hoewel de chirurg onverstoord aan Jules vroeg hoe hij zich voelde, aan het verband peuterde, de kleur van de bloederige vloeistof keurde, aandachtig naar zijn klacht luisterde dat zijn bloedstolsels soms niet wilden doorvloeien, antwoordde dat dit bij de nieuwste operatietechniek onmogelijk was om ten slotte een verpleger te roepen en hem nauwkeurig te instrueren hoe hij bij het zich vastzetten van gestold bloed het apparaat moest bedienen dat voor de doorstroming was aangebracht.

'Over die ene bal hoeft u zich niet ongerust te maken. Vergeet het maar.'

Onmiddellijk verdween hij weer, Jules achterlatend met het opgeluchte gevoel samen met zijn vrouw een overwinning te hebben behaald. Vooral voelde hij zich bevrijd van de ontzettende angst die hem had overvallen toen hij, voor het eerst bij de chirurg voor onderzoek, voor de vraag werd geplaatst of zijn linker bal altijd zoveel groter was geweest dan de rechter. Wie lette daar nou op? Wie stond er naar

33