Brand in Mokum

van kende en dat hij voor zichzelf als 'een makke' vertaalde. Hij haalde het snoer uit Jules' scheer-apparaat, bekeek de contactgaatjes, verwijderde het scheerhoofd om te ontdekken dat Jules het niet had schoongemaakt. Nijdig blies hij het stof eruit en peuterde met een ijzertje tussen de ribbels. En omdat hij nog altijd niets had gevonden, trok hij Jules mee naar een houten hokje, waar deze zich helemaal uit moest kleden, ja, ook zijn schoenen, ja, ook zijn sokken, si senor, ja, ook zijn onderbroek, que si que si que si, Jules verstond kissiekissiekissie en begon te lachen wat de man nog kwader maakte, zodat hij haastig maar toch voorzichtig het kledingstuk uittrok. Al twee weken had hij zich niet kunnen verschonen. Argwanend door het onbeholpen gebaar, keerde de douane de onderbroek binnenstebuiten, vloekte 'ca-ramba' en smeet hem op de grond. Hij haalde alle zakken van de bovenbroek leeg, sperde met duim en wijsvinger Jules neusgaten open, trok zijn billen van elkaar, en al die tijd behield Jules de razende bibber, als een motor die voortdurend trilde. 'Kleed je maar aan,' besliste de man ten slotte mismoedig, 'de volgende keer krijg ik je wel ventje, otra vez. Dan zwaait er wat,' en ter ondersteuning van zijn woorden slingerde hij zijn geopende rechterhand langs zijn wang. Opgelucht pakte Jules de koffer weer in, gebogen over het bed in zijn slaapcoupé. De trein denderde door de laagvlakte en naderde de grens waar mensen met sneeuwballen gooiden. Hij had hoofdpijn, tot misselijk wordens toe, sloot de koffer en plofte neer in de coupé, tegenover een duurgeklede jongeheer

?8