Brand in Mokum

zusters die met patiënten trouwden. Dat kon toch niet vanzelf zijn gekomen? Of omdat ze hun gat moesten afwassen als ze van de steek kwamen? Eerst maakten ze ze natuurlijk lekker, wie doet je wat? Ze hoefden haar niets wijs te maken. Zij had in Weesp op een fabriek gewerkt, en ging er in de vroege morgen treinend heen, met honderden andere meisjes. Wee de man die per ongeluk bij een groepje in de coupé kwam. Er waren er altijd wel een paar die hem overweldigden en zijn lollie uit zijn broek haalden. Een meisje uit haar ploeg ging elke avond met een andere kerel naar bed, daar schepte ze over op, Van je hatsjekiedee,' zei ze, en stak haar duim tussen wijsvinger en lange vinger, of ze likte haar lippen af. Jeltje schaamde zich plotseling voor haar slechte gedachten. Zij probeerde zichzelf te kalmeren, de afgunst maakte haar gemoed rusteloos. Als ze maar van Jules afbleven, dan was het goed. Hij lag hier al die tijd, een knappe man, mooi golvend haar, daar waren alle vrouwen tuk op.

'Misschien wilt u nu naar huis gaan,' maande de verpleegster. 'Alle bezoek is al vertrokken. U kunt hier niet tot morgenochtend blijven zitten.'

Schoorvoetend verliet Jeltje de zaal, keek nog eens door de open deur naar binnen, wuifde een kushandje naar Jules, die zich schaamde voor de overige patiënten.

De zuster schoof een linnen scherm om zijn bed, om hem te wassen en de temperatuur op te nemen. Rectaal. Daar had zijn vader vroeger een mop over verteld, van de patiënt die dezelfde thermometer on-

H