Brand in Mokum

als Jeltje veronderstelde. Soms had hij het heimelijk verlangen, met een andere vrouw naar bed te gaan. Je hoeft ze toch niet allemaal te haten om één. Hij kende mannen die overal maling aan hadden, en een beetje jaloers was hij wel op ze. Zachtjes zei hij tegen Jeltje, om haar te plagen: 'Weet je dat ik sjans heb bij een zuster?'

'Je houdt me voor de gek, mallie,' antwoordde zij opgewekt. 'Gelukkig ben je weer bij kennis, dat merk ik wel,' en ze kuste hem op het voorhoofd. 'Ze blijven van mijn mannetje af.' Zij verlangde ernaar hem weer thuis te hebben. Heus niet alleen om te vrijen. Nou ja, zalig was het wel, en ze lachte even in zichzelf. Ze zou het wel elke dag willen als ze tenminste niet moe was, echt, alle mannen waren opscheppers, als je hun verhalen hoorde dacht je wonder wat, en in de praktijk? Tweemaal in de week was al een heel feest. Als vrouw leerde je je wel aanpassen, trouwens, ze was toch ook geen twintig meer. Maar het bleef zo zoet, alsof de vreugde van je hele lichaam zich daar samentrekt als je één wordt, zij en Jules, Jut en Jel. Dat zeiden de mensen soms spottend. Het kon haar niets schelen. Zij kon zich haar leven zonder Jules niet indenken. Ze waren voor elkaar gemaakt, het potje waar het dekseltje op paste. Stel je voor dat hij de operatie niet had overleefd, dat hij... zij durfde de woorden niet ten einde te denken. 'Dan trouw je toch zeker met een andere man,' had Jules gezegd eer hij naar het ziekenhuis vertrok. Ze dacht dat hij een grapje maakte, maar hij meende het, een buurvrouw van zijn grootouders was vrolijk gedag

22