Brand in Mokum

overgeslagen om hem te bezoeken. Hij herinnerde zich nog de begrafenis, toen hij, wachtend op de uitvaart, de ene sigaret na de andere rokend, zich afvroeg of dit wel op zijn plaats was, en vol zelfverwijt herhaalde hij als zo vaak: de tiet, de speen, de duim, de sigaret, het is een kringloop als je je in het leven verlaten voelt, en dan nam hij zichzelf kwalijk dat hij Jeltje vergat en niet eenzaam mocht zijn.

Hij moest niet aan zulke sombere dingen denken. Straks kwam Jeltje, en dan was alle narigheid achter de rug. Hij vroeg zich af hoe het op het werk zou gaan, sloot zijn ogen om er eens rustig over na te denken wat hij moest beginnen als de ontslagen door zouden gaan.

'Een geheime stem heeft me opgebeld,' hoorde hij Dirkje zeggen. 'We moeten niet bang zijn. Zelfs het Bedrijfsgilde wil ons helpen, als ze voor de rest hun zin krijgen. Daar was niets aan te veranderen. Achter de schermen, buiten de president om, is er nog een heleboel te versieren. Zij begrepen niet waarom we niet onmiddellijk bij ze waren gekomen, die boodschap hadden ze ook doorgegeven. Aan wie? Dat wist hij niet precies meer.'

Op hetzelfde ogenblik schoof zij een scherm voor het bed van Jules, trok haar rok een stukje omhoog en riep: 'Kant aan mijn pantalonika,' terwijl zij in het rond zwierde. 'Had je niet gedacht, hè?' vroeg ze aan Jules, die naar haar benen keek.

'Wees toch niet zo preuts,' zei ze verwijtend. Ze vlijde haar wang tegen de zijne, fluisterde hem in het oor. 'Weet je dat Koert weggaat? Dirigent van het

167