Brand in Mokum

dat hij zijn jasje moest uittrekken, vulde een grote glazen spuit met het serum en stiet de punt ervan, zo dik als een stopnaald, met grote kracht in zijn bovenarm. Terwijl het donker werd voor zijn ogen, zakte Jules langzaam, als in een vertraagde film, weg in de armen van de jongeman, om kort daarna weer bij kennis te komen, verlegen om wat was gebeurd, en weg te hollen, alleen kriskras door de straten, gevolgd door een magere hond die blaffend tegen zijn benen sprong zodat hij voorzichtig bleef staan tot het dier aan zijn lichaam uitgesnuffeld was en, met de staart tussen de achterpoten, in een sukkeldrafje verdween. Jules sprong haastig in een voorbijrijdende autobus, ontdekte dat de jongeman achterin was komen staan, bukte zich om door hem niet te worden gezien maar werd toegesnauwd door een meisje omdat hij te veel ruimte innam, drong zich tussen de opeengepakte mensen naar de uitgang en verliet de bus weer bij de volgende halte. Nauwelijks had hij zijn weg vervolgd, niet wetend waarheen maar altijd in de richting van het strand, toen hij werd staande gehouden door een zwarte jongen, die zijn hand ophield en hem smekend meedeelde dat hij honger had. Zo blij als Jules was geweest dat die vreemde man voor hem de fooi in het ziekenhuis had betaald omdat hij daarmee zijn laatste peso had uitgespaard, zo onverwachts reikte hij nu de jongen het geldstuk over. Toen stapte hij in een bootje dat hem naar een watervliegtuig vervoerde, waar hij op een verhoging in de staart ging zitten, door een raampje naar het opspattende water tuurde en zich mee de lucht in voelde trekken. Waar

i5