Brand in Mokum

niet meer waarvoor hij gekomen was. Hij draaide zich om, wilde naar de tenten gaan, en bevond zich op een hoogte erboven. Hij liep door om naar de zijne te zoeken, tot hij de top van de laatste zag en over een berg van sneeuw en ijs omlaag sprong. Hij smakte voorover tegen de straatstenen, hapte naar lucht en riep als een kind dat zich bezeerd heeft om zijn moeder. Zijn kin schrijnde alsof er met een rasp langs was geschuurd. Ik heb geen geld om een dokter te betalen, stelde hij vast, maar misschien kan een apotheker me helpen en er jodium op smeren. Een jongeman, die belangstellend was blijven staan, vergezelde hem naar een verder gelegen straat. Een meisje in een wit schort bekeek hoofdschuddend zijn kapotte handen en verwees hem naar het hospitaal voor een anti-tetanus-injectie. 'Straatvuil,' mompelde ze, en toen Jules bleef aarzelen, voegde zij eraan toe: 'Paarde-stront, comprende, mierda de cavallo, de cavallo,' en maakte met haar lippen een schetterend geluid. Weer liep de man met hem mee, de havenbuurt in, waar meisjes van plezier gillend wegrenden terwijl politieagenten met gummilatten achter hen aanjoegen in een poging om ze te vangen en naar een arrestantenauto te sleuren en ze er aan de geopende achterkant in te duwen, er geen acht op slaand dat zij soms een hooggehakt schoentje onderweg verloren, een rokje scheurden. Een van de meisjes strooide haastig condooms uit haar tasje voordat zij zich liet grijpen. Toen zij bij het havenhospitaal aankwamen, een oud, vervallen gebouw in een grauwe buurt waar rails over de straatstenen lagen, stinkend afval van vlees,

13