Brand in Mokum

bruiken. Uw diploma's, daar heb ik geen moeite mee. Wat uw leeftijd betreft: die is voor ons geen bezwaar. Wie noemt u als referentie? De wethouder zonder portefeuille? Een vroegere collega van u, waaratje... Tegen een keuring maakt u natuurlijk geen bezwaar, daar zult u zich aan moeten onderwerpen. Een formaliteit. Geen gebreken, begrijp ik.' Jules dacht aan allerlei kwaaltjes die hij verborgen moest houden.

'Ik heb alleen een leesbril, meneer,' antwoordde hij, zich verontschuldigend.

Elke leeftijd heeft zijn eigen sollicitatietechniek, stelde hij grimmig vast. Toen hij jong was, moest hij vooral zijn kennis aandikken en doen alsof hij overal verstand van had. Nu hij als vakman door de wol geverfd was, moest hij komedie spelen wat zijn gezondheid betrof. En voor hoelang moest je die rol volhouden? Misschien nog twintig jaar. Daarna zou hij niet eens meer bestaan, verbrand, het vocht van zijn lichaam opgenomen in regendruppels, tot as vergaan. Vergeten, foetsie. Zoals al die mensen die hij gisteren nog lief had gehad en er nu niet meer waren, om alleen nog voort te bestaan in de glimlach van een kind, de klank van een stem, in de herinnering van wie je hadden gekend. Een mens worstelde tegen het ouder worden, en soms had je de neiging de strijd op te geven, tot er plotseling zout op je werd gestrooid, zoals vissers zout strooien op gevangen zeevis om te voorkomen dat zij creperen vóór de afslag. Opeens telde je nauwelijks meer mee, en werd er de spot met je gedreven. Het was fijn, het was zalig om jong te

IIO