Heden kijkdag

'En opbellen dat je niet kwam zeker. In die tijd was er nog geen telefoon, mijn kind. Trouwens, ze moesten er wel heen, soms heeft een mens zakelijke verplichtingen, ook toen was het zo, al werd het anders genoemd. Hoe zou jij het noemen, Freddie?'

Een jongen uit de tweede rij kijkt de bovenmeester geschrokken aan, aarzelt, schuift zijn hoofd naar links om te horen wat zijn buurjongen fluistert en antwoordt: 'Dienstijver.'

'Ik versta je niet.'

'Dienstijver meester', verbetert de jongen.

'Zo is het goed. Met twee woorden praten. Niet gek bedacht. Dienstijver. Bevalt me wel, al bedoel ik iets anders. En dat konden jullie niet weten, want over de hond heb ik niet gesproken. De ridder en zijn gemalin hadden een trouwe herdershond die precies wist wat er van hem werd verlangd, en al kan een hond niet spreken, pienter was hij wel, dat kon je aan zijn intelligente ogen zien. Alles begreep hij wat hem werd bevolen, en zodoende verstrekte de ridder hem de opdracht bij de wieg van de baby te waken en ervoor te zorgen dat er niets gebeurde.

Het eerste halfuur verliep alles naar wens. De baby sliep, de hond lag aan de voet van de wieg, gromde even als hij buiten iets hoorde, blafte zachtjes als hij dacht dat er onheil dreigde, jankte, maar niet zo hard dat de baby erdoor kon ontwaken. Het was een brave hond. Vinden jullie ook niet?'

'Ja meester', wordt er eenstemmig geroepen.

'Mooi zo. Intussen knapperde het houtvuur in de open haard, verspreidde een behaaglijke warmte, en wat gebeurt er dan? Wie weet het?'

'Slaperig wor je, meester.'

'Heel goed jij. De hond werd er slaperig van en

89