Heden kijkdag

ander opbotste, zodat ze samen tegen de grond smakten. Nu mag ik toch niet meedoen.

Ik ga naar de leeszaal, daar is het ook fijn. Ik heb gezegd dat ik een jaar ouder ben, dan krijg ik boeken voor grotere kinderen. De tijd vergeet je helemaal.

'Je moet naar huis. We sluiten.'

Nu al? Ja, mijn maag rammelt van de honger.

Het is pas nieuwjaar geweest, we hebben nog oliebollen thuis.

'Moe, mag ik een oliebol?'

'Neem maar, ze staan in de keuken.'

'Hoeveel mag ik er?' Saartje is er niet, zij is bij oom Jacques, maar Maurits moet ook hebben. Hij is nog niet thuis.

'Je mag ze allemaal opeten.'

'Moet Maupie dan niet?'

Als je me nou, moeder begint te huilen.

'Wat is er?'

'Maurits heeft vanmiddag zijn arm gebroken, met voetballen. Vader is met hem mee naar het ziekenhuis.'

'Hoe kan het dan?'

'Hij is achterover gevallen en door zijn arm gezakt.'

We zijn erg stil, alle twee. Ik durf geen oliebol te nemen.

'Eet maar op, die oliebollen.'

Gek, het is net of er geen smaak aan zit.

Eindelijk, daar is vader, zonder Maup.

'Hij ligt in het Binnengasthuis. Voorlopig moet hij daar blijven. Zijn elleboog is gebroken, een stuk been stak door het vlees. Hij moet geopereerd worden. Professor Lantzer zelf zal hem helpen, die is heel knap.'

Zal het weer goed komen?

We moeten afwachten.

43