Heden kijkdag

Vader tilt ons op. Om beurten laten we de klopper op de deur dreunen. Moeder doet open, dat gekke mens huilt als ze ons ziet en geeft ons een zoen. Ba, mijn wang is helemaal nat, met mijn schouder wrijf ik hem droog.

Nu zwermen we uit, in de poortwoning met zijn zeven kamers, ons kasteel. En terwijl vader en moeder aan het slepen zijn, de tafel hier, een stoel daar, nemen wij bezit van alle kamers en rennen elkaar achterna, door al die ruimte.

De schoenmakerswerkplaats komt boven, in een van de slaapkamers. Saartje krijgt een eigen kamertje, helemaal alleen, Maup en ik moeten er een delen. Aan de andere kant van de trap komen vader en moeder te slapen. Ver weg, denk ik, maar dicht genoeg bij oin ze te horen stoeien.

In de achtertuin gras en onkruid. Ik vind het mooie bloemen, zonde om die weg te doen. Een buurvrouw zegt ons goeiendag, later geeft ze thee.

Dan is het vier uur, zwermen kinderen komen uit school, de meesten met klompen aan. In de andere helft van de poort hebben ze twee jongens, ontdekken we, twee meisjes ook. Aarzelend maken we kennis, ik vind ze aardig. Ze nemen ons mee in de kring en al gauw hollen we door de straat: diefie met verlos. We leren andere kinderen bij hun naam, die moet je weten, hoe kun je ze anders aftikken aan de verlospaal ?

Er is nog veel meer. Onder de draaischijven tussen de rails, die de lorries een nieuwe richting moeten geven, zitten grote looiedaaien, ze zijn honderd knikkers waard. Als je met een paar jongens zo'n schijf optilt, kun je ze pakken. Je moet het gauw doen, het is zwaar tillen, als je hand ertussen komt krijg je hem niet los. Verderop loopt een wacht.

28