Heden kijkdag

's Avonds brengen we briefjes rond, die vader zelf heeft geschreven, want wij hebben klanten nodig. Hij is een goede schoenmaker, vertelt hij erin, en niet duur.

Saartje heeft een poesje mee naar huis genomen, dat ze op straat heeft gevonden en dat niet meer bij haar weg wil. Het is een grijs katje, met een grote kop. Als je een draadje voor zijn neus wegtrekt, springt hij erachteraan. Het is net een wolletje. Hij rent door het huis, hij heeft dan weer de-wind-in-zijn-toges, zoals vader het noemt. Maar in de gordijnen mag hij niet komen.

Kneutje is een leuke naam. Zo heeft Saartje hem genoemd. Ja, eigenlijk is zij de baas over hem. En als hij op je schoot zit, van wie is hij dan? Je kan hem toch niet op de grond zetten als hij bij je ligt te spinnen?

Voor een kat is het een gek beest. Hij gaat met moeder mee wanneer zij schoenen wegbrengt. Met zijn staart omhoog loopt hij achter haar aan. Als ze bij een klant moet zijn, blijft hij gewoon wachten. Soms komt een hond hem pesten, maar Kneutje is goochem en klimt gauw in een boom. Blaffen doet geen pijn. Als het veilig is komt hij weer naar beneden. Dan is moeder al doorgelopen, ze kan niet op die kat blijven wachten.

Op school valt het niet mee. Ik zit op de Orionschool bij juffrouw Van Haaien in de klas. Zij is een rijzige, strenge vrouw die niets van mij begrijpt. Ze vindt me dom omdat ik niet alles weet, en dat brengt me nog meer in de war. Snapt ze dan niet dat ik door het voortdurend verhuizen in één jaar tijds drie maal in een andere eerste klas heb gezeten? In de Jordaan, bij tante

29