Heden kijkdag

'Je moet dooreten en niet zitten dromen, sjloume', maant oom Jochem. Bedoelt hij mij? Of Maurits? Sjloume? Is dat slome? Slome duikelaar? Zou hij me een slome vinden?

'Ja jij, Salie', zegt tante. Zou ze gemerkt hebben dat ik die kleverige ballen niet lekker vind? Kleizen, zeggen ze ertegen, matzekleizen. Waarom doen ze die in de soep? Net snot.

'Linzensoep is toch lekker', dringt oom Jochem aan.

Ik staar in de donkerbruine soepmassa voor mij. Wat ik ook zeg, het deugt toch niet. Zij zijn daar veel knapper in dan ik, maar ik kokhals, en ineens weet ik het en zeg: 'Linzensoep is van vies water gekookt.'

'Eet je bord nou maar leeg', zegt tante, 'dan krijg je straks bibbertjespudding.'

En weer lachen ze, want bibbertjespudding is hun woord.

Ik lach met ze mee. Dat moet je doen, lachen om hun grapjes, want zij zijn veel geestiger dan wij thuis, en knapper en veel fatsoenlijker.

Tante Roosje komt Karl en Loetje een nachtzoentje brengen. Zou ik er ook een krijgen? En Maurits? Zij bukt zich over mij heen, ik voel haar lippen op mijn voorhoofd, en voorzichtig aai ik over die plek als zij 'welterusten' heeft gezegd en verdwenen is, en ik ben opgewonden van blijdschap. Misschien is zij toch wel lief. Ze heeft tenminste niet zulke gekke haren als moeder, en ook geen wratje op Haar gezicht.

En toch denk ik alleen maar aan vader en moeder en Saartje en voel me in de steek gelaten. Totdat vader ons na vier lange maanden komt halen, omdat hij weer een eigen woning voor ons heeft gevonden.

22