Heden kijkdag

met een verbaasde blik. Hij roept me niet, terwijl ik recht voor me uit staar. Hij zal wel snappen waar het om is. Hij denkt altijd dat ie zo goed is, oh-oh wat een goeie man.

'Kom jij eens boven', roept vader van het trapportaal naar beneden, zodra ik uit school kom.

Daar heb je het al. Hij zal me vast voor mijn gat geven, net als vroeger. Als hij dat durft loop ik weg. Bij het Droogdok heb je altijd zeelui. Die ene uit Brits-Indië, die op de Meteorensingel fietsen heeft geleerd, kent me al, misschien neemt hij me wel mee aan boord.

'Kom je nou of kom je niet...'

Ik loop zijn werkplaats binnen, stoot tegen het oliekacheltje dat gaat walmen. Vader bukt zich om de pit lager te draaien.

'Kun je me geen goeiedag zeggen als je me op straat tegenkomt?'

Ik zwijg koppig. Zal ik beweren dat ik hem niet heb gezien? Dat gelooft hij toch niet. Nou, liegen doe ik er niet om. Een waas trekt voor mijn ogen, en ik staar naar de grond.

'Kun je niet antwoorden als ik je wat vraag?'

'Ja vader', antwoord ik zachtjes.

'Zal je me voortaan groeten als je me tegenkomt?'

'Ja vader.'

'Die geintjes flik je me niet meer, snap je?'

'Nee vader.'

'Nou, laten we het dan maar vergeten, kom, geef me een hand, malle jongen.'

Ik reik hem de hand, maar kijk omlaag, hij mag niet merken dat ik bijna moet huilen.

'Je had een rugzak nodig, hè? Is deze misschien goed genoeg?'

121