Heden kijkdag

De Hakkelaarsbrug is lopende veel verder dan anders. Even gaan zitten, langs de weg. Nu doen wie het hardst kan lopen. Rennen, zo schieten we weer een stuk op. Eerst win ik, maar Maup haalt me in, hij heeft meer adem. Uithijgen en neerploffen. Maar nu voortmaken, anders komen we te laat.

Saartje ziet ons al aankomen en wuift. Moeder heeft het natuurlijk verteld. Ze liggen half buiten, 's nachts ook en 's winters. Zou het niet koud zijn? Ze hebben dikke dekens, dat is waar.

'Lusten jullie een appel?'

Absoluut niet, zij zijn voor Saartje, maar zij wil het toch en wij weer niet, en nu happen we erin.

Dat is twee maanden geleden. Er is een brief. Saartje vindt dat ik en Maup nooit schrijven. Wij willen het steeds, echt waar, maar we hebben zoveel huiswerk. Onder de brief staat, dat het zo fijn was dat we helemaal zijn komen lopen. Gelukkig, Saartje is dus niet kwaad op ons.

Soms denk ik plotseling: ik ben nu de oudste thuis. Maar dat is malligheid. Saartje blijft de oudste en we zullen maar hopen dat ze weer gauw bij ons is. Ze moet zo vlug mogelijk beter worden, dat vinden wij allemaal. Vader leest in de krant van een dieet, dat dokters in Wenen hebben uitgedacht, en hij spreekt erover met de directeur van het sanatorium. Die zal het eens proberen. Maar het helpt niet. De koorts wil niet zakken en Saartje blijft mager.

In de krant staat een artikel over geestelijke beïnvloeding van zieken. Daar wil vader meer van weten. En nu schrijft hij aan Saartje: 'Deze methode is zoo dat je drie maal per dag, als je absoluut niet gestoord wordt door invloeden om je heen en je dus in staat bent

IIO