Heden kijkdag

SAARTJE

Saartje is uit haar krachten gegroeid, en wel een hoofd langer dan ik. Eerst leek ze, met haar bruine haar en bruine ogen, op moeder, maar nu ze boven haar uitsteekt gaat ze vader achterna. Zo loop ik haar op te nemen, terwijl wij bij Melhado in de Jodenhoek schoenen voor haar gaan kopen.

'Kerootje, kerootje', roept een vrouw met een zwarte omslagdoek, bij de brug van de Sint Anthonie-breestraat om haar gekookte biet in het zuur aan te prijzen.

Ik bauw haar na, met een gemaakt jiddisch accent.

Vader kijkt me verschrikt aan en zegt bestraffend: 'Je mag arme sjlemielem niet in de maling nemen. Opa heeft ook met een kar handel op straat gelopen toen hij als sigarenmaker geen droog brood meer kon verdienen. Ik hoop dat je dat nooit zult vergeten.'

Terwijl ik de straatstenen bestudeer ben ik bang dat vader kwaad op me blijft. Daarginds heb je de Montel-baantoren en de Montelbaanschool waar Saartje op is geweest toen zij met vader en moeder bij opa en opoe woonde, lang geleden.

Zwijgend stap ik met vader mee. Aan zijn andere zij loopt Saartje.

Terwijl Saartje moppert over de schoenen, die vader haar in de schoenwinkel laat zien, geef ik hem groot gelijk. Ze weet niet wat goed voor haar is. Nieuwe schoenen. Een meisje moet nu eenmaal beter gekleed gaan dan een jongen. Beseft ze dat dan niet?

104