Saartje gebakken botje

er niks tegen doet ben je morgen zelf aan de beurt.'

Vader was driftig geworden, je kon het aan zijn stem horen. Voorzichtig zei moeder tegen hem:

'Zou je dat nou wel doen, Barend? Je druk maken voor een kind van een ander? Je hoorde toch dat ze zat te kletsen? Ze zal het er wel naar hebben gemaakt.'

Nu werd vader vreselijk kwaad.

'Het er naar hebben gemaakt? Wie heeft ooit het recht om je voor jood uit te schelden? Hoe kan dat je eigen schuld zijn? Natuurlijk heeft die meid zitten kakelen. Dat doen ze allemaal op die leeftijd. Scheldt hij een ander ook uit?'

Het was stil geworden aan tafel. Ik durfde ook niets te zeggen. Toen ik nog klein was, zes jaar, zei vader al dat ik me niet moest laten uitschelden. Wat kon mij Kootje trouwens schelen? Die rotkerel met zijn valse lach en zijn tanden, die hij voor je gezicht hield alsof hij wilde bijten. Toch had hij bij ons in de klas nooit iets over joden gezegd. Nou ja, als Saartje het vertelde was het waar.

'Als jij erover gaat praten, kijkt hij Saartje er straks op aan,' zei moeder schuchter, 'dan heeft zij het bij hem gedaan. En je weet van Salie hoe hij is: hij geeft de kinderen zo maar een nul als hij kwaad op ze is. Waarom maak je je zo te sappel voor een vreemd?'

84