Saartje gebakken botje

wel begrijpelijk. Want als je met zovelen bent, wie moet dan het eerst wat zeggen?

Toen begonnen ze plotseling met elkaar te praten, door elkaar heen, net als op school wanneer de klas nog niet is aangegaan.

Maar daar stond Saartje al op. Zij is reuze goochem, daar heeft vader gelijk in, en moeder ook. 'Stilte,' riep Saartje luid. Ze was helemaal niet paget. Maupie en mij trok ze naar zich toe, duwde ons net zolang aan onze schouders tot we een rijtje vormden, keek alsof haar ogen zelf feestlampjes waren geworden, en zette in:

Voor onze lieve vader en moeder:

In Arnhem zijn jullie in het huwelijk getreden, Twaalfeneenhalf jaar is...

Twaalfeneenhalfjaar? Wat gek dat ik toen nog niet geboren was en helemaal niet bestond...

'Stommeling,' siste Saartje zachtjes. We begonnen overnieuw. Ze had me in mijn arm geknepen, zo'n meidenkneep, en me ineens over mijn wang geaaid.

Daarna was het cadeautje aan de beurt. Vader en moeder mochten het samen uitpakken, eerst de één een papiertje, toen de ander, dat had Saartje zo versierd. Twaalf papiertjes werden afgewikkeld en nog een klein papiertje om het vaasje zelf. Vader en moeder telden hardop, en dan moesten wij het met zijn allen herhalen, net

64