Saartje gebakken botje

de Coöperatie gebeurden zulke dingen niet.

De familie uit de Tolstraat moest nog komen, maar de Tolstraat was ook heel ver. En misschien wisten ze het niet zo goed te vinden. Trouwens, het hoorde er ook bij als je een beetje deftig was, dat je laat kwam.

Het was wel jammer. Nu moesten we wachten tot het feestje echt kon beginnen. 'Als je niet compleet bent is er niets aan, dat begrijp je toch wel,' zei vader terwijl hij Maurits nasj weigerde.

Toen de Tolstraat ook was gekomen, begonnen we plotseling te zingen van 'lang zullen ze leven.' Vader en moeder moesten opstaan, en wij, de kinderen, gaven ze om beurten een zoen, wat me in de war bracht. Dat zouden we toch straks, bij het gedichtje doen? Vaders baard prikte tegen mijn lippen, en hij had zich nog wel zo goed geschoren na het eten.

Als in een dokterswachtkamer zat iedereen stilletjes langs de muur. Je kon wel merken dat nooit eerder de hele misjpóge bij elkaar geweest was. Ineens wist niemand meer wat hij moest zeggen. Ik zei tegen Saartje dat ze het misschien niet gewend waren, maar zij schudde dat ik mijn mond moest houden. Nou, als het feestje was afgelopen morgen, dan zou ik haar wel krijgen. Zeker omdat ze de oudste was, dan hoefde ze toch geen kapsones te hebben?

En als je het goed beschouwde, was die stilte

63