Saartje gebakken botje

veel sparen de kaptiale somma van zegge en schrijve één gulden en vier cent, waar niets meer bij kon, want over vijf dagen was de koperen bruiloft van vader en moeder. Twaalfeneenhalf jaar waren ze getrouwd, drie jaar langer dan ik bestond, een onnoemelijke hoeveelheid tijd als je nagaat hoe lang een dag soms duurt.

Saartje ging een cadeautje kopen zonder dat het werd opgemerkt, anders was de gein eraf, en het moest een verrassing blijven. Zij had het trouwens georganiseerd, zij was de enige van ons drietjes die wist wat er aan een zo heugelijk feest verbonden zat, en zij alleen was oud genoeg om een mooi, degelijk geschenk uit te zoeken.

Op de zolder van onze poortwoning pakte ze het voorzichtig even voor ons uit. Het was een platelen vaasje, met rode en paarse bloemen als patroon op een zwarte ondergrond. Het had een lange, smalle hals, de buik was rond, de bovenkant afgeplat. Saartje vertelde dat plateel heel iets anders is dan het aardewerk van borden, veel duurder, iets bijzonders, en zij herhaalde zo lang dat het mooi is, heel mooi, dat we het ook mooi begonnen te vinden, al vonden we er niet zo veel aan. Een klein vaasje, wat had je daar nou aan? Vader en moeder zouden er vast blij mee zijn, hield Saartje ons voor, en wij waren het daarmee eens.

58