Saartje gebakken botje

als overtuigend bewijs.

'Misschien zijn de boeren aan het mesten,' kwam vader tussenbeide. 'Achter de Meteorenweg. Zo iets is het wel, de geur van een bole. Jij komt van buiten, Sientje, jij moet het weten. Wordt er hartje zomer gemest? Misschien weet Salie het.' En prompt richtte hij zich tot mij:

'Vertel jij me nou eens waar die sjtank vandaan komt.'

Als hij eenmaal bezig was kwam er geen eind aan. Wanhopig werd ik ervan.

Toen Saartje thuis was gekomen was ze lief voor me geweest. Bramen had ze geplukt en in een trommeltje mee naar huis genomen. 'Mond open, ogen dicht' had ze me bevolen, en toen moest ik proeven wat het was. Zo iets doe je toch niet als je iemand hebt verklikt? Nou ja, meiden vinden het heel gewoon dat ze de baas spelen. Aan haar ogen kon je niets zien. Ik had haar heel lang aangekeken. 'Heb ik wat van je aan?' wou ze weten, alsof meiden wat van jongens aan kunnen hebben. 'Je snapt me wel,' zei ik zachtjes. De anderen mochten het niet horen. 'Ach kind,' antwoordde ze, 'kijk eens wat ik voor je heb meegenomen?'

Uit haar trommeltje haalde ze een eikel te voorschijn, zo lang en glimmend als ik nooit eerder had gezien. 'Eikel?' zei ze me na. 'Sparap-

40