Saartje gebakken botje

Zo vochten we ons er samen doorheen. Ook Maurits en ik hielpen vader in de winkel na schooltijd, en Saartje leefde met ons mee.

Als we bij haar op bezoek waren in het sanatorium, moesten we haar alles vertellen. Hoeveel nieuwe klanten er al waren, of er aan het eind van de week meer geld was ontvangen, of... je kan het zo gek niet bedenken of ze wilde het weten.

Natuurlijk vertelden we haar van de geschiedenis met de groentevrouw.

Saartje lachte. 'Als moeder niet zo meesap-pelde, had vader nooit meer een nieuwe zaak kunnen beginnen,' hield ze ons voor. 'Hij is niet zakelijk genoeg, en dat laten ze je altijd betalen. Toen hij destijds failliet is gegaan ook. De leerhandelaren hebben hem tot secretaris van hun vereniging gemaakt, omdat ze wel wat in hem zagen. Hij moest zelfs naar de minister in Den Haag. Intussen verloor hij zijn eigen belangen uit het oog.'

Ik kon het niet zo goed begrijpen. Waarom maakte je je zo te sappel voor een ander?

'Het was ook zijn eerzucht,' meende ze. 'Hij was erg knap op school, en heeft nooit een kans gekregen. Dan grijp je alles aan. Maar hij deed het niet voor zichzelf alleen. Hij had veel beter een ander vak kunnen kiezen. Schrijver, of dokter, of zo iets.

Als je het goed beschouwde betekenden eer-

123