Saartje gebakken botje

het ander aan. Ze vertellen het door, en je hebt een smak klanten voordat je het weet. Een kind kan de was doen. Kijk nou eens naar mij. Je schuift een gevoelige plaat in het toestel, laat de mensen naar de lens kijken, je haalt de dop ervoor vandaan, knipt met je duim, en floep, je hebt een opname.'

Oom keek mij met zijn kleine, priemende ogen aan alsof hij iets van me verwachtte, terwijl ik zijn schedel bestudeerde. Vader had beweerd dat oom Herman een pruik droeg, en ik onderzocht die bewering op waarheid.

'Wie ontwikkelt de foto's voor me?' vroeg vader zonder overtuiging.

'Dat doe je zelf,' riep oom, nu zeker van de overwinning. 'Het blikken bakje bij het toestel vul je met chemicaliën, je legt de gevoelige plaat erin, en voor je het weet is de foto klaar. En als het donker is gebruik je magnesiumpoeier om blitzlicht te maken.'

Hij strooide een beetje poeder op het blikje en streek een lucifer aan. De flits liet een streep achter in mijn ogen.

'Probeer het nou maar,' maakte oom de zaak af. 'Voor je eigen bestwil. Je hoeft het niet meteen te besjolmen. Dat komt later wel. Eerst leer je hoe je ermee om moet gaan.'

Op de eerstvolgende zondagmiddag al be-

117