Saartje gebakken botje

klant zit erom te springen.'

'Maansjene,' antwoordde oom, 'die loopt niet weg. En ik kan hier niet de hele dag blijven. Vanavond gaat mijn trein.'

Hij trok de in elkaar geschoven poten van een statief uit elkaar, plantte de driepoot stevig neer en schroefde het fototoestel erop vast. 'Bij mijn en bij jouw gezond dat je er goed geld mee kan verdienen,' hield oom vader hardnekkig voor.

'Denk je dat ik daarmee als een sjnorrer op straat ga staan?' vroeg vader misprijzend.

Hij leek er nog iets aan toe te willen voegen, maar zweeg. Zijn koved stond op het spel. Oom scheen het aan te voelen en suste:

'Wie verlangt dat dan van je? Ik misschien? Dat weet je wel beter. Je laat de mensen gewoon bij je in de tuin komen. Daar maak je de foto's van ze. Is fotograaf soms een minderwaardig vak? Wees niet zo eigenwijs.'

Nu moest vader even glimlachen. Oom Herman stond zelf in de hele familie bekend als de meest eigenwijze man die er op de wereld rondliep. Als hij wat in zijn kop had, had ie het niet in zijn togus. Dat praatte je er nooit weer uit.

Oom Herman scheen vaders zwijgen als instemming op te vatten en vervolgde: 'Het mes snijdt aan twee kanten: als iemand een foto bij je komt laten maken, neemt hij allicht een paar schoenen mee voor de reparatie. Het een brengt

116