Saartje gebakken botje

litertje, wat was daar nou voor kwaads aan? En het was ook niet zoveel geld.

Voorzichtig schonk vader de wijn uit het afgeplatte buikflesje in een van de kristallen glaasjes die we anders bijna nooit gebruikten. Een half glaasje, niet voller. Te veel was ongezond, dan kreeg ze al die alcohol binnen. Maar een vingerhoed was ook gekkenwerk, dan hielp het niet. En we moesten ook niet kinderachtig doen. Tenslotte was Saartje al veertien jaar, dan was je eigenlijk geen jélet meer.

Naast de jacht op de muggen was nu ook die op de 'bakken met teriën' geopend zoals vader het wel eens noemde.

Ze moesten niet denken, dat het ons niets kon schelen dat Saartje steeds koorts had. Dat kón toch niet goed zijn? Je kon zo zien dat Saartje veel te mager was geworden.

Rook was goed tegen muggen. Vader stopte er speciaal zijn pijp voor en blies de wolken naar alle hoeken van het huis.

Maar moeder vond al die rook niets gedaan. Ze zette de ramen open, omdat Saartje ervan ging hoesten.

Ik werd er wel eens kwaad van als Saartje zo hoestte, al liet ik het niet merken. Het was slecht van me, dat wist ik heus wel. En dat was ook het enige wat ik zeker wist, want van die koorts van Saartje snapte ik geen bal.

104