Sneevliet, rebel

gen, zo bang waren ze voor hem. Hij was de enige joodse partijbestuurder, maar het jood-zijn betekende voor hem net zoveel als voor mij: iets uit het verleden waar je mee hebt gebroken, meer niet. Alleen was het nu dubbel gevaarlijk. Vroeger maakten we wel eens een jiddisj geintje tegen elkaar. Waarom was hij nu zo koel?

'Ik zal er in de afdeling over spreken. Die moet over je aansluiting beslissen.'

Oom Henk zat aan tafel, toen ik de kamer binnenkwam. Voor hem lagen kranten en een schrift waarin hij knipsels plakte. Even keek hij op: 'Tabeh,' zei hij, en ging verder.

'Ik wou u graag spreken, oom Henk.'

'Dat kan.'

'Tante Mien vertelde dat er over mijn aansluiting is beslist. U weet ervan.'

'Dat klopt. De afdeling Amsterdam heeft het besproken.'

'En wat is er uit de bus gekomen?'

'Je wordt niet aanvaard,' antwoordde oom Henk kortaf.

Het bloed klopte me in de oren. Vlekken kwamen voor mijn ogen. Als ik me niet aan de rugleuning van de stoel vasthield zou ik zeker vallen.

'Waarom niet?' Ik perste de woorden eruit met een vreemde hese stem.

'Wegens onbetrouwbaarheid.'

Ik slikte om adem te kunnen halen. Onbetrouwbaarheid? Hoe bedoelden ze dit?

'Ik ben zo onbetrouwbaar dat u de post bij ons thuis hebt laten bezorgen.'

Waarom maakte ik zo'n dwaze opmerking? Ze wilden natuurlijk zeggen dat ik politiek niet betrouwbaar was, nu met de Sovjet-Unie. In godsnaam. Ga zo gauw mogelijk weg, Sal. Wat een vuile rotstreek. Geweigerd. En niet betrouwbaar.

70