Jullie is jodenvolk

Binnen is het óók zo gehorig. Ik slaap niet meer met Maup in één bed. Het kamertje van Saartje is vrij, ik slaap zolang in haar bed tot zij thuis komt.

Daar heb je het weer.

'Niet doen, Barend, de jongens slapen nog niet. Toe nou.'

Ze fluistert het, maar elk woord kan ik verstaan. Dein is het stil.

Hoe lang? Een minuut? Vijf minuten?

Kon ik maar slapen. Vader snurkt, moeder ligt te woelen. Toen ze zich gisteren bukte heb ik haar borsten gezien, lang en uitgerekt. Ik schrok er van, het was voor het eerst dat ik ze zag. Ik kijk wel eens bij andere vrouwen in hun jurk als ze zich voorover buigen.

Morgen eerst een repetitie, op school. Ik heb het goed geleerd, maar ik kan mijn hoofd er zo moeilijk bij houden, net als toen ik pas op de h.b.s. was. Ik zit nu in een heel andere klas, 3C. Mij alleen hebben ze overgeplaatst. Waarom eigenlijk? Ik zit nu bij jongens en meisjes. De meesten zijn ouder dan de jongens waar ik eerst bij zat en ze hebben meer kapsones. In de bank links van me zit een meisje, die is al zeventien en heeft een bontmantel.

Nog nooit heb ik me zo geschaamd voor mijn kleren. Kees is van school, helemaal alleen ben ik hier. Ik praat wel met de jongens, maar het is net of ik er niet bij hoor. Soms wil ik gewoon iets zeggen maar dan zeg ik het verkeerd en lachen ze me uit. Ik heb ook andere leraren. In deze klas wordt gepest, ongelofelijk. De Marmot is huilende de klas uitgelopen. Nog wel een man. Bij Schouten hoef je zoiets niet te proberen.

Met een ruk vliegt de deur open. Dat is Schouten. Zonder iets te zeggen loopt hij de klas in. Bij de kachel blijft hij staan, haalt zijn neus op. 'Wat stinkt het hier.'

Hij kijkt op het deksel.

'Wie heeft er een vlakje op gelegd?'

Dat durft toch niemand?

72