Jullie is jodenvolk

'Moet ik het nog eens vragen? Ik heb het tegen jullie.'

Nu ruik ik het ook. Wie zou dat hebben gedurfd?

'Voor de laatste keer: wie heeft een vlakje op de kachel gelegd?'

Je hoort de klas ademhalen. Iedereen kijkt voor zich uit, strak, einders begint hij tegen jóu te schreeuwen.

'Jullie kunnen met mij niet uithalen wat jullie op Nederlands hebt geflikt.'

Hij holt de klas uit, dicht die deur.

Wie zou het gedaan hebben? We fluisteren, ook nu we alleen zijn en begrijpen het niet. Tóch stinkt het.

Weer wordt de deur opengetrokken. Voorop de Baas, de nieuwe. Hij is mank, hinkt naar de kachel, Schouten achter hem aan. Met een pook zal hij het vlakje van het deksel duwen. Het geeft niet mee. Zit het vastgesmolten? Hij port er tegenaan, nog eens. Nu zegt hij iets tegen Schouten. Horen we het goed? Het is een schroef. Hoe kon het dein stinken? Wij hebben het ook geroken, later.

Nog nooit is het zo stil geweest in de klas. Als ik strEiks maar geen beurt krijg. Tegenwoordig moet ik altijd slikken met voorlezen. Het is dein net of ik ga huilen. Ik kan er niets aein doen. Niemand weet het, thuis praat ik er niet over. Als ik weer moet slikken bedenk ik maar wat: dat ik pijn in mijn keel heb, dat ik me verslikt heb of dat ik juist moet hoesten. Over een paar minuten gaat het wel over, zo is het altijd.

Maup zit in de tweede. Samen gacin we van school naar huis. We hebben steeds ruzie, tegenwoordig, erger dEin we zelf willen. Bij het IJsclubterrein begint het. Daar ligt grind, voor we het weten gooien we elkaar met stenen. Veinzelf.

Thuis is vader kwaad op moeder. Elke dag moet ze om geld vragen. Soms verwijt hij dat haar. 'Ik heb je gisteren pas een gulden gegeven. Heb je nu al weer geld nodig?'

Het komt omdat de winkel tegenvalt. Uit Tuindorp hebben we nu geen klanten meer. En nieuwe klanten zijn er niet ge

73