Jullie is jodenvolk

men van de schoenen van het diirp, zo noemt vader Tuindorp nu.

Tussen de middag eten ik en Maup in de Van der Helst. We krijgen altijd een stratenmakertje, een half brood overlangs in tweeën gesneden, dat is gemakkelijker dan boterhammen. En veel lekkerder. Ik ben weer eens stom geweest. In de Van Cam-penstraat, op weg naar school, waren jongens aan het voetballen. De bal kwam naar mij toerollen en ik heb hem een lel gegeven, maar in de verkeerde richting, hij vloog tegen een grote glazen buikfles voor een flessenwinkel. Kapoerius. Ik en Maupie zijn weggerend, ze hebben ons niet gekregen, maar nu moeten we elke middag omlopen, langs de Stadhouderskade.

Met 400 gulden doe je niet veel, zegt vader. We moeten gauw verhuizen, einders is het geld op. Elke cent gaat naar de winkel. Mijn jas is helemaal stuk, op de plaats waar mijn schooltas er langs glijdt. Moeder heeft het gat gestopt, maar het is lelijk, ik houd er toch mijn arm voor of mijn tas. Van Arie heb ik een manchester pak gekregen waar hij uit is gegroeid. Mij is het ook te klein, maar het gaat nog.

'Salie, wil je eens passen?'

Krijg ik wat nieuws?

'De vader van oom Bram is dood, jij mag zijn jas hebben.'

Hij is geel-met-zwart of zwart-met-geel, alletwee kan. En een stuk te groot.

'In elk geval is het beter dan wat je nu hebt.'

'Heeft hij al een tijdje gehangen?'

'Waarom?'

'Hij stinkt naar kattepis.'

Dat ik dit niet eerder heb geroken. Wat een stank, of er wel tien katten op hebben gezeken.

'Ik zal hem vannacht buiten hangen.'

Die smerige lucht gaat niet weg. Net als bij Geert, die na schooltijd met haring moest lopen. Ze scholden hem uit voor pissebed, omdat hij zo stonk. Ik zat naast hem in de bank, op de

70