Jullie is jodenvolk

Er is niets aan te doen. Maar één ding kan al veranderd worden. Niet in Tuindorp blijven. Als we dichter bij school wonen kan dit niet meer gebeuren. Want Saartje is ook ziek geworden omdat het allemaal te vér was. Vader kent iemand van vroeger die bij de Fellows is, dat zijn mensen die geld uitlenen, misschien willen ze ons ook helpen.

Ik ben toch in de ajc gegaan, ik heb er nu wat meer tijd voor. Met mijn verjaardag vraag ik een Rode-Valkenbloes.

Er is bericht gekomen: vader kan 400 gulden lenen, hij moet elke week een rijksdaalder terugbetalen. Hij gaat vandaag nog naar de stad.

'Wat is vader laat terug, he moe?'

'Hij moest ook nog leer halen. Gaan jullie maar vast eten.'

Dat willen we niet. Vader zal nu toch wel komen.

Daar is hij.

'In de Van der Helststraat heb ik een winkeltje gevonden.'

'Zonder woning, Barend?'

'Ja, het is niet groot, het doet maar zes gulden in de week. Ik kan er al gaan werken en er ook de schoenen van Tuindorp maken. Intussen kunnen we rustig naar een woning uitzien.'

Het is kleiner dan ik dacht, en donker. Maar er is een etalage, daar kan vader fournituren in doen, om te verkopen.

'Het is hier een goed punt, dat is het voornaamste.'

Vader weet het heus wel.

Met het geld kan hij heel wat kopen. Een uitpoetsmachine ook, op afbetaling natuurlijk. Er is een kleine toonbank, daarachter zit vader, op de vuilnisbak. Daar heeft hij een kleedje over gedaan. Niemand ziet het en het is niet zo koud. Het wint ruimte. Buiten hangt hij een plaat leer, elke dag schrijft hij er een ander rijmpje op.

Wel zijn de dagen lang. Om 8 uur sluiten de winkels pas, 's avonds, en op zaterdag om 11 uur. Dan nog terug naar Tuindorp. Frits van tante Leen brengt vader elke dag warm eten, ze wonen vlakbij. Veel klanten zijn er nog niet. Het moet ko

69