Jullie is jodenvolk

'Ik weet het niet.'

'Kom nou.'

Ik weet het echt niet. Op jodenschooltje heeft juffrouw Kroes verteld dat Job vol zweren zat omdat ze vergeten hadden hem te besnijden. Dat hebben ze later gedaan, met een scherpe steen, weg waren de zweren. Ik geloof er niets van, van al die verhaaltjes, maar moet ik dat zeggen? Over besnijden heb ik thuis nooit durven vragen.

'Ga mee, gaan we zwemmen,' zeg ik en wil gauw mijn zwembroekje aandoen, hij blijft anders aan de gang.

'Wat heb je een haast.' Hij pakt mijn pikkie en bekijkt hem langzaam. Nu trekt hij bij zich zelf het velletje omhoog: 'Zo zijn ze hetzelfde.' Ik moet hem vasthouden en hem aftrekken, hij doet het bij mij.

Als moeder dé.t wist. Zij let er altijd op; alle jongens doen het. Grote mensen worden er zenuwachtig van als ze het merken. En wij mogen niet weten wat de grote mensen doen.

Eindelijk gaan we zwemmen.

'Het water is nat vandaag.'

Maar niet lang. Anderhalf uur krijgt elke groep, met aan-en uitkleden mee. Wij willen nog even doorzwemmen, maar daar heb je de badmeester, hij jaagt ons er uit, met de hengel.

Het is nog warmer geworden. Teruglopen, naar Tuindorp, het valt niet mee. Wat? Uit de Van der Pekstraat komt een bakkie, hij gaat in de richting van Fokker. Vlug, we hollen er achter aan, beetpakken en nu een sprong: daar hangen we, met ons bovenlichaam op de laadbak. Een been erop, het tweede, bukken, anders ziet de chauffeur ons.

Dat is wat anders dan lopen. Bus b rijdt achter ons. Die hebben een dubbeltje betaald. De chauffeur toetert naar ons. Ik trek een neus tegen hem. Stik, we gaan links af, bij Goedkoop. Springen, anders ga je mee het hek door. Hoor bus B piepen, die moet voor ons stoppen. Een paar vrouwen gillen zelfs en de chauffeur dreigt met zijn vuist. Gek zijn ze.

53