Jullie is jodenvolk

scheiden. Bij mij doet hij het ook, maar ik trek me er minder van aan.

Ik moet wel oppassen dat hij niet driftig wordt, je hebt zo knokken met hem. Vorige week Arie van tante Bettie, die was langs het opgespoten land gekomen toen we er een fikkie aan het stoken waren. Bij ons thuis ging hij zingen: 'Morgen heb je weer nieuwe pret, dan kun je weer fikkies gaan stoken.' We zijn gauw op straat gegaan, voordat vader er erg in had. Maar Arie bleef pesten. Tegen Maurits zei hij: 'Lange end van Pur-merend'. Maupie is niet eens zolang en drie jaar jonger dan hij.

'Zeg dat nog eens.'

'Lange end van Purmerend.'

Maurits sprong hem gewoon naar zijn keel, hij gilde van woede.

Eerst dacht Arie dat het een geintje was en wou Maupie van zich af duwen. Dat had hij maar gedacht. Als vader er niet bij was gekomen, was het een echt knokkie geworden.

Hij is driftig voor je het weet. In bed ook.

'Je ligt over de helft.'

'Je bent gek.'

'Ik voel je knie.'

Mijn knie wat terugtrekken.

'Ik voel je adem in mijn nek.'

'Sodemieter op.'

Mis is het al. Ik ben sterker dan Maupie, maar hij is zo driftig, hij geeft nooit op. Altijd moet vader er bij komen.

Teder op zijn plaats.'

Dan schuiven we naar de kant.

'Jij nog een stuk.'

Zo is het beter.

'En nu slapen gaan. Als ik weer boven moet komen zijn jullie nog niet gelukkig.'

Elke avond hetzelfde liedje.

Maurits is goed met voetballen. Hij moet altijd meedoen.

37