Een geintje

voor de oorlog kunnen werken, herinnerde ik me, toen op de boekhoudingafdeling een aankomend bediende werd gevraagd. Een oom, zelf wel bij de krant, raadde het me af. Hij had een grapje verteld over de tijd toen hij als jongeman naar Londen ging om daar werk te zoeken. Hij had iemand in gebroken Engels de weg gevraagd. Die antwoordde: 'Waar kom je vandaan?' 'From Amsterdam.' 'Nou mesjoggene hond, spreek dan Hollands!' Dat was zijn commentaar geweest. Zelfs nu was me niet duidelijk wat hij ermee had bedoeld.

'Willem hier is handzetter,' ging Bolle voort, en tikte een man van een jaar of veertig op de schouder. Hij had een grijze stofjas aan en pikte met de hand razendsnel letters uit een letterkast, om ze in een soort haak tot regels aaneen te voegen.

'Zeg gerust loodgraaier,' merkte de man laconiek op terwijl hij mij een knipoogje gaf.

'Niet zo minachtend over je vak/ antwoordde mijn chef vermanend. 'Weet je dat Vliegen nog typograaf is geweest? Zo zijn je eigen voormannen begonnen.'

'Dat was een andere tijd.'

'Hebben we het soms niet ver gebracht?'

'Vroeger at ik ham van Verkade op mijn brood, nu ham van De Betuwe.'

'Wil je soms beweren dat het niet beter is geworden voor de arbeiders?'

'Dat hoor je mij niet zeggen. Maar die verbeteringen zijn bereikt in een andere tijd, toen er nog voor werd gevochten.'

63