Een geintje

'Er staat soms iets op wat wij ook moeten weten.' Het waren mededelingen over een redactievergadering, een brief van de hoofdredacteur, maar ook een knipsel uit de krant, over een bezoek van het koninklijk huis, en met grote letters had iemand erboven geschreven: 'Daar zijn de appeltjes van Oranje weer...'

'Je ziet hoeveel redacties er zijn, hè?' merkte Bol-lé op nadat we zigzag de zaal hadden doorkruist: 'hoofdredactie, buitenland, binnenland, sociaal-economie, stad, nieuwsdienst, kunst, mode, onderwijs, en nog zo'n portie. Dat leer je wel.'

'Ik zal je meteen maar het bedrijf laten zien,' zei Bol-lé, 'kom mee. De krant moet ook nog worden gedrukt, en dat is een heel werk. Om te beginnen moeten de artikelen worden gezet. Dat gebeurt tegenwoordig machinaal. Alleen het handelsdrukwerk wordt nog met de hand gezet. We hebben hier een grote handelsdrukkerij, want wij maken niet alleen De Rode Burcht. Er worden ook periodieken gedrukt, voor de vakbeweging, de omroepvereniging, de seksuele hervorming, noem maar op. En boeken. In enorme hoeveelheden. We hebben een eigen uitgeverij. Een boekenclub. Zo vind je geen tweede bedrijf in het land. Dat heeft onze beweging bereikt. Daar ben ik trots op.'

Hij had gelijk. Daar kon je mee voor de dag komen. Als je zo iets tot stand bracht... Een machtig wapen, een eigen krant voor de arbeidersklasse. Als die daar maar voor werd gebruikt. Ik had hier al

62