Een geintje

Dat was hij, al wilde hij het niet toegeven. Ik werkte immers voor hém, en niet voor de gemeenten? Hij sloot de contracten af, stelde de tarieven vast, en daarvan kreeg ik een gedeelte. Wat hij meer ontving was meerwaarde, zou je kunnen zeggen. Daar moest ik echter niet mee aankomen. Hij was anarchist. Vrijheid blijheid. Daarom was hij stenograaf geworden. Eerst allerlei gedonder. Als onderwijzer ontslagen om zijn vrij huwelijk. Nu waren er alleen de contracten, een baas had hij niet meer. Voor de inhoud van hetgeen hij opnam was hij niet verantwoordelijk, behalve voor de juiste weergave van de redevoeringen. Verder kon hij zijn eigen gang gaan in het leven.

Het was ook mijn overweging geweest om stenograaf te worden. Maar soms werd je kotsmisselijk van de onzin waar je een goed verslag van moest maken. Een gereformeerd raadslid verzette zich tegen het plaatsen van een bliksemafleider op een blok flats. Als het God behaagde dat de bliksem insloeg, mocht de mens het niet verhinderen. Twintigste eeuw. De bijbel werd er bijgehaald. Deuteronomi-um. Naar de leeszaal om het op te zoeken. Een raadslid, militair buiten dienst, was opgestaan om te protesteren tegen de gebruikelijke formulering: voor kennisgeving aangenomen. Je néémt er immers kennis van, en dus moet het zijn: voor kennisneming... Twintig minuten had hij erover staan leuteren.

Tijdens die zitting was Thomas erbij geweest om op te nemen, in plaats van zijn vader Guus. Hij

37