Een geintje

Tante Trui, de kruideniersvrouw van twee huizen verderop en leenvrouw van de buurt, plensde een emmer water over de stoep, zei 'dag schoes' en verdween weer in haar winkel.

Intussen zocht vader schoenen uit die vandaag gemaakt moesten worden, met voorrang omdat de klanten er al om hadden gevraagd, en soms kankerden zij dat ze niet op tijd klaar waren; vader was weliswaar de beste schoenmaker van de Pijp, maar hij was verstrooid en vergat vaak welke dag hij had beloofd, of hij had niet aan het stikwerk gedacht, en dan kwamen de klanten mopperend terug.

Trek jij van dit stapeltje vast de oude zolen en hakken af/ zei vader, 'dan kan Maurits er straks meteen aan beginnen als hij van de dokter komt. Die heeft me wat aangehaald met zijn boksen. Een ander leert het om tikken uit te delen, jóuw broer verstuikt zijn duim. Als hij maar mag werken. Aan jóu heb ik niets. Jij leert nu pas hoe je een spijker recht in een hak moet slaan.'

Wat kon ik eraan doen? Het was mijn vak niet, en als ik niet werkloos was geworden hadden ze me met geen stok in de schoenmakerij gekregen.

Twee glazenwassers van Heineken zetten hun kar met meterslange ladders voor de stoep bij de winkel neer. Het waren vaste klanten, zoals alle glazenwassers uit de Eerste Van der Helst. Waar anders werden zulke dikke leren zolen onder hun schoenen geslagen, zolen die onverbiddelijk sleten bij elke stap die zij achter hun kar zetten? Rubberzolen waren er ook, veel sterker nog, maar vader

10