Kinderdief

naar een dokter. Maurits heeft een spiertje in zijn schouder gescheurd, die wordt ingepakt, zijn arm rust in een mitella.

'Dat kan weken duren', zegt de dokter. Daar zal vader kwaad om zijn. Als het mij was gebeurd had ik na de vakantie thuis mogen blijven. Alle deurwaarders de pest in, denk ik.

Op mijn tenen loop ik door de huiskamer van Sam, bang om Maurits wakker te maken. Het is al bijna middag, en nog ligt hij te slapen. Zo moe waren we, toen we gisteravond in Hoensbroek aankwamen.

Maurits en ik fietsen langs korenvelden, die het heuvelachtig landschap toedekken. Sam heeft gezegd dat we naar de kleine grot van Lourdes moeten gaan, die is heel bijzonder.

Aan een loket kopen wij kaartjes. Kaarsen verkopen ze ook, zeker voor in de grot, als het er donker is. Dan stappen wij een duistere, holle ruimte binnen waar mensen op banken zitten te wachten. Een vrouw bidt geknield, de handen gesloten voor haar gezicht, terwijl zij woordjes prevelt. Zij slaat een kruis, en plaatst een brandende kaars op een verhoging. Verderop zitten twee mannen te bidden. Weer staat een vrouw op om een brandende kaars te plaatsen. Wij snappen er niets van. Een half uur al, nog steeds geen gids. Misschien is er maar eens in de zoveel uur een wandeling door de grot. Ik gebaar Maurits, een hand op zijn schouder, dat hij op me moet wachten, en loop op mijn tenen naar het kaartjesloket. 'Kunt u me ook zeggen hoe laat er rondleiding door de grot is ?' vraag ik aan de juffrouw achter het raampje. Zij kijkt me verbaasd aan. 'Heb je nooit van Lourdes gehoord, de grot in Frankrijk waar zieke mensen om herstel van hun gezondheid bidden?'

88